Welkom in Rusland!

Terwijl ik in mijn vliegtuigstoel plof word ik direct begroet door mijn Russische buurvrouw. Ze ziet er uit alsof ze een avond gaat stappen, alhoewel ik mijn twijfels heb of ze dit op haar leeftijd wel vol kan houden. Veel tijd om hier over na te denken heb ik echter niet want de dame kwebbelt volop. Na ongeveer 5 minuten lijkt het tot haar door te dringen dat ik geen woord Russisch spreek. Ze geeft de moed op, pakt haar boek met Russische kruiswoordpuzzels en toont de verdere vlucht geen interesse meer in mij…

Goed oké. Les 1, misschien had ik mij iets meer in de taal moeten verdiepen. Vooralsnog ken ik enkel het woordje voor ja, nee en bedankt en dat laatste is met name omdat het op het woord placebo lijkt. Of ik het daarom juist uitspreek weet ik niet maar tot dusver heb ik nog geen rare blikken gehad. Gelukkig ben ik wel wat meer thuis in het Cyrillisch schrift, iets wat toch wel erg handig blijkt, kom ik 3 uur later achter.

Ontcijferen van de Russische taal

Na aankomst op het vliegtuig stap ik in de Aeroexpress, een trein waarmee je in 35 minuten in het centrum van Moskou staat. Vanaf hier ga je met metro, taxi of te voet verder naar de plek waar je wezen moet. Het hostel in mijn geval. Waar alles tot dan toe aardig vlekkeloos verliep, heb ik met de metro iets meer moeite. Niks geen ‘normale’ letters, ik mag meteen aan de slag met het ontcijferen van de Russische tekens. Want ook al weet ik welke kleur metro ik moet hebben, ik moet natuurlijk ook weten of ik de metro pak die de juiste kant op gaat. Hier komt mijn opgedane kennis dus wat meer van pas en al snel sta ik met mijn veel te zware tas tussen alle andere Russen.

Na enkele minuten ben ik al op het station, waar de volgende uitdaging zich voordoet. Het hostel vinden. Les 2, misschien had ik dit vooraf al even beter moeten bekijken. Gelukkig blijkt de app van Booking.com de uitkomst. Met de handige ’toon adres in lokale taal’ knop stap ik op wat locals af en vraag met mijn handen en voeten of ze mij kunnen vertellen hoe ik op de getoonde locatie kom. Het adres wordt direct ingetypt in een Russische versie van Google Maps en na nog 3 keer vragen vind ik de juiste deur tot het gebouw. Althans, de meneer die de deur opent zegt ‘Da’ wanneer ik vragend ‘Hostel?’ zeg. Na 4 lange trappen en mijn steeds zwaarder wordende tas op mijn rug kom ik aan bij een nogal vaag appartement wat het hostel zou moeten zijn. Hmmm, dat lijkt niet echt op hetgeen ik geboekt heb. Nog een keer vragen en ik blijk een deur te vroeg genomen te hebben. Weer terug naar buiten dus en de volgende deur van het gebouw proberen. Kak. Weer 4 trappen.

Gelukkig zit ik nu wel goed en na het inchecken plof ik op de eerste stoel die ik tegenkom neer. Veel ga ik niet meer doen vanavond en het uur tijdsverschil gebruik ik als goed excuus om rond 11 uur te gaan slapen.

Hotspots Moskou

Mijn eerste échte dag op reis gebruik ik om de hotspots van Moskou te bezoeken: het Bolshoi theater, Kremlin, Rode Plein en de St. Basil’s kathedraal. Met name voor het Kremlin neem ik ruim de tijd, ik moet zeggen dat ik alle kerken met hun gouden bollen (of ijsjes?) er op wel kan waarderen. Het stikt van de toeristen, met name Chinezen, en dat resulteert in wat hilarische momenten terwijl ik ze gadesla bij het nemen van hun selfies of in de bijzondere kleren die sommige exemplaren hebben aangetrokken. Na het Kremlin loop ik door naar het Rode Plein en St. Basil’s kathedraal. De helft van het plein is afgesloten omdat ze aan het opbouwen zijn voor een of andere festival, jammer dus want het zorgt voor wat minder mooie plaatjes als ik had gehoopt te maken. Gelukkig maakt St. Basil’s veel goed. Wat een tof en fascinerend gebouw, ik blijf andere invalshoeken vinden en zo blijf ik er wel een uur omheen lopen.

De Taj Mahal, maar dan in Rusland

Uiteindelijk besluit ik de brug te nemen over de Moscow River om al het bovenstaande ook eens vanaf een afstand te bekijken, mijn oog valt op een gigantische andere kerk, een stuk verderop, en ik besluit daar ook maar een kijkje te nemen. Het lijkt de Taj Mahal wel is het eerste wat mij te binnen schiet als ik dichterbij kom. Niet dat ik die ooit in real-life gezien heb, maar de foto’s die ik er van ken komen aardig in de buurt. Het is de Cathedral of Christ the Saviour, de hoogste en grootste Russische-orthodoxe kerk in de wereld. En ja, groot is hij zeker! Om binnen te mogen mag je geen korte broek dragen, de meegebrachte sjaal biedt hier de uitkomst en ik maak er snel een rok van. Vanbinnen is hij ook prachtig met op ieder plekje wel een muurschildering.

Omdat ik inmiddels na 14 kilometer lopen er wel een beetje klaar mee ben besluit ik terug te gaan naar het hostel (met de metro). Die avond heb ik afgesproken met een Russische collega (Nadya) van mijn broer, samen met haar ga ik naar een uitzichtpunt en eet ik voor het eerst van mijn leven een Gregoriaanse maaltijd. Niet slecht al zeg ik het zelf! Nadya verteld van alles over Moskou en Rusland in het algemeen. Veel onthouden heb ik helaas niet omdat ik blijkbaar toch iets vermoeider was als gedacht. Gezellig was het wel, en dus ook de reden om de volgende avond weer af te spreken.

Tweede dag in Moskou

De tweede dag heb ik het dus iets rustiger aan gedaan, alhoewel, de teller stond op 19 kilometer… Allereerst door Arbat Street, een winkelstraat die ik niet heel bijzonder vind. Ik ben blij dat ik gekozen heb voor een hostel in de Tverskoy-buurt, er waren namelijk ook veel opties bij Arbat, maar erg veel charme heeft deze wijk niet. Daarna door naar Gorky Park waar ik een hele tijd op een zitzak in de schaduw heb gehangen.

Om 5 uur dus weer met Nadya op stap, dit keer nam ze mij mee naar een groot paleis (Tsaritsyno) die in opdracht van een van de vrouwelijke tsaren van Rusland (Catherine II) is gebouwd. Een gigantisch complex, met wederom overal bloemen (door heel Moskou te vinden) en enkel ‘locals’ die na hun werk even wat ontspanning nodig hebben. Wederom veel geleerd over de Russen en het feit dat ze nogal ‘ouderwets’ zijn in enkele opvattingen (met name m.b.t. man/ vrouw verhoudingen), praten over politiek of over hoe Europa/ Amerika over Rusland denkt is een wat gevoeliger onderwerp. Nadya geeft ook aan dat ze trots is op haar land en dat veel wat er in de Westerse wereld over Rusland gezegd wordt helemaal niet klopt. Ze denkt daarnaast dat als Trump president gaat worden Rusland en Amerika echt geen vriendjes gaan worden. Russen lijken de Amerikanen nogal te haten. Toch ergens wel een geruststelling.

Gedragen als een local

Terug naar de stad met de trein in plaats van metro, iets ‘avontuurlijks’ zo zegt Nadya, aangezien toeristen dit niet vaak doen en zelfs zij eerder de metro neemt. Ach, zo spannend vond ik het niet, maar ik had dan ook een local bij me. Na het avondeten nog even een laatste blik werpen op het Rode Plein en uiteindelijk terug naar het hostel om mijn pijnlijke voeten even te laten ontspannen.

Vandaag dus weg uit de ‘beschaving’ als ik Nadya mag geloven. Tot nu toe zijn de Russen toch wel iets meer zijn dan de schreeuwende en dronken ‘lomperds’ zoals we ze vaak in all-inclusive resorts tegenkomen. Nadya is wel erg benieuwd of ik er over een paar dagen nog zo over denk wanneer ik Moskou verlaten heb, we gaan het zien!