Zon, zee en oorlog in Zuid-Vietnam

05.00 AM. Ik schrik wakker van de eerste claxon van de dag en weet dat er vanaf nu nog velen gaan volgen. Met 54 miljoen scooters in heel Vietnam (op 95 miljoen inwoners) en vrijwel geen verkeersregels kun je je voorstellen dat het de hele dag door een groot muziekfestijn is. Want die Vietnamezen willen graag laten weten dat ze er aan komen en halen hun hand geen seconde van hun toeter af! Na deze ruwe wekker draai ik mij weer even om in bed en probeer nog een comfortabele houding te vinden om weer in slaap te vallen. Tevergeefs lig ik nog 1,5 uur te woelen voor ik maar besluit op te staan.

En zo ben ik om 07.00 uur al bezig met mijn 20 baantjes van deze dag. Toch fijn dat ik een hotel met zwembad heb geboekt. Na al die regen van de afgelopen tijd vond ik dat ik mijzelf wel een keer mocht verwennen met een wat duurder hotel. Zonnig was het overigens nog steeds niet, maar daar in het zuiden van Vietnam in het kleine plaatsje dat Mui Ne heet, was het in ieder geval wel warm en droog!

Het lijkt Nederland wel

Maar eerst nog even terug naar de bestemming waar ik mijn vorige verhaal eindigde. Dat was Nha Trang waar het stikte van de Russen en ik maar 1 nacht gebleven ben voor ik naar Dalat vertrok. Deze plaats ligt in de bergen en ze verbouwen hier geen rijst maar bloemen en groentes. Het eerste wat ik dus ook zie zijn heuvels vol met kassen! Gek gezicht en de moeite waard om hier eens wat verder in te duiken. Dit doe ik met een tour achterop de motor bij mijn EasyRider. Deze ‘riders’ zijn door heel Vietnam te vinden en zijn eigenlijk privé-gidsen die je de hot-spots laten zien. Ik zie tijdens mijn tour koffieplantages, champignons, sla, wortelen, aardappelen, suikerriet en andere groentes in de velden staan en we stoppen uiteraard ook steeds even om uitleg te krijgen over het verbouwen er van. Erg leuke dag gehad door een hele mooie omgeving met meer dan genoeg haarspeldbochten.

In Dalat werd ik alleen wat grieperig. Waarschijnlijk veroorzaakt door de airco in de bus en het temperatuurverschil met Nha Trang (van 30+ naar 15+ graden in Dalat). Ik wilde hier heel graag een canyoning tour doen. Iets wat ik in Australië ook gedaan heb en heel tof was. Maar toen ik na de motortocht (gedeeltelijk in de regen) klappertandend en met lichte verhoging terugkwam in het hotel besloot ik om deze tocht te cancellen. Als je niet helemaal fit bent en de voorspelling is dat het rond de 18 graden met regen blijft, is zo’n tocht natuurlijk ook niet echt een succes. Twee dagen heb ik vervolgens in bed gelegen voor ik mij weer fit voelde en ik een bus nam naar weer een warme bestemming.

Zo rood als een… duin

Mui Ne dus. Waar naast het strand en de zee maar 2 andere activiteiten ondernomen kunnen worden: het wandelen van de Fairy Stream walk en een bezoek aan de Rode Duinen. Oké, als je een watersportliefhebber bent kun je hier nog veel meer activiteiten ondernemen maar aangezien kite-surfen onder een extreme sport valt, mag ik deze niet uitoefenen. Super jammer. Of eigenlijk gewoon een goed en op waarheid gebaseerd excuus.

Ik heb dus gedaan wat je hoort te doen in Mui Ne. Ik heb op het strand gelegen, ik heb gezwommen in het zwembad (de zee was te vies en met sterke onderstroming) en ik heb een dag een fiets gehuurd om de 2 bezienswaardigheden te bezichtigen. De Rode Duinen waren inderdaad vrij rood en mijn gezicht paste hierdoor goed in dit tafereel. Het fietsen er naar toe was namelijk nogal zwaar. Daarna kon ik gelukkig een beetje afkoelen in de Fairy Stream waarbij je door een klein snelstromend riviertje loopt en het water ongeveer tot iets boven je enkels komt. Verrassend leuke wandeling was dat. Aan de ene kant stonden er diverse bomen en planten, en aan de andere kant had je zand- en rotsduinen met verschillende kleuren. Uiteindelijk eindigt de wandeling bij een watervalletje en ga je dezelfde route weer terug.

De oorlog-overblijfselen

Na deze relax-tijd vertrok ik voor de laatste keer met een bus naar Ho Chi Minh City (vroeger ook wel bekend als Saigon). Ik had 2 volle dagen in HCMC voordat ik naar Phu Quoc Island zou vliegen en besloot deze 2 dagen even wat historie te ervaren. Zo bezocht ik het indrukwekkende War Museum met veel afschuwelijke foto’s uit de Vietnamoorlog en deed ik een tour naar de Cu Chi Tunnels. Dit tunnelcomplex is een netwerk van ondergrondse tunnels die een hele belangrijke rol hebben gespeeld tijdens de oorlog.

Toen Amerika in 1965 massaal tussenbeide kwam in het conflict tussen de Noord- en Zuid-Vietnamezen waren deze tunnels een toevluchtsoord voor de communistische rebellen uit het zuiden, de Vietcong. Het netwerk strekte zich vroeger uit over minstens 300 km. van ondergrondse gangen! De gangen waren super smal, bezaaid met allerlei valkuilen om ongewenste indringers te verjagen en vormden een wereld op zich. Zo waren er ziekenhuizen incl. operatiezalen, slaap- en eetruimtes, vergaderzalen, wapen- en voedselopslagplaatsen en zelfs theaters! Desalniettemin kun je je voorstellen dat het leven onder de grond echt ongelooflijk zwaar was. Naast dat de lucht om te ademen heel erg slecht was, was er weinig voedsel te vinden, krioelde het van ongedierte en hadden veel strijders last van een tekort aan vitamines en zonlicht.

De tunnels zijn nu gedeeltelijk omgebouwd tot een museum voor toeristen. Ook al was het dus super toeristisch opgezet, het was wel interessant om deze geschiedenisles in levenden lijve te ervaren. Veel van de gangen zijn overigens vergroot en verbreed zodat wij toeristen ons beter kunnen bewegen. Het was mogelijk om in totaal 100 meter onder de grond af te leggen, maar na 10 meter was ik er wel klaar mee en heb ik mij overgegeven. Ik zou geen goede soldaat zijn geweest…

Op vakantie!

Na deze dagen in de grote stad vertrok ik voor een welverdiende vakantie naar Phu Quoc Island. De plek waar ik Kerst en Oud en Nieuw zou gaan vieren. Heel bewust had ik daarom ook een plek in een typisch hostel geboekt, want het is veel leuker om deze dagen onder de mensen te zijn. Het hostel organiseerde allerlei activiteiten, dus ik zou mij zeker niet hoeven te vervelen.

De eerste paar dagen heb ik he-le-maal niks gedaan behalve op het strand of in de zee liggen. Het was zo’n 34 graden met volop zon, eindelijk. Een kerstgevoel heb ik hierdoor absoluut niet gehad maar ik miste het uitgebreide ontbijt wel een beetje op kerstochtend. Na 3 dagen niksen boekte ik een boottocht die mij naar wat eilandjes ten zuiden van Phu Quoc zou brengen. Op deze eilandjes kon je relaxen, zwemmen en snorkelen. Het waren paradijselijke plekjes maar veel koraal was beschadigd. Het snorkelen was daarom ook matig, er waren slechts een paar leuke vissen te zien. Echt zo zonde dat er niet beter op onze onderwaterwereld wordt gelet!

Naast de koraalbeschadigingen zijn ze hier ook bezig met het bouwen van een kabelbaan die van eiland naar eiland zal gaan. Er staan nu dus op deze paradijselijke plek lelijke palen waar de kabelbaan straks aan zal komen te hangen. Stom!

En toen was het jaar alweer voorbij

Oud en Nieuw heb ik met een bekende gevierd. Heel grappig om mensen waar je in Myanmar mee op bent getrokken nu weer in Vietnam tegen te komen. Linda kwam ik eerst al in Hué tegen en nu was Nikhil ook in Vietnam én op Phu Quoc! Beiden heb ik leren kennen in Bagan waar we destijds 4 dagen lang de omgeving op een scooter onveilig hebben gemaakt. Oudjaarsdag hebben Nikhil en ik dus maar weer een scooter gehuurd en zijn we eerst naar het noorden van het eiland gereden om vervolgens op de terugweg alle stranden te bezoeken.

Het was een wat bumpy-ride en we hadden nogal pech met een scooter waarvan de remmen het blijkbaar niet goed deden. Dit resulteerde in 2 keer vallen en een paar flinke blauwe plekken rijker die ik als souvenir mee naar huis kan nemen. Maar het mocht de pret niet drukken, de stranden in het noorden waren nog vrij van andere toeristen en het zand piepte er op los wanneer je er overheen liep. Zo fijn en zacht was het. En het was aardig helder, dus we hebben zelfs Cambodja gespot!

’s Avonds was het natuurlijk tijd voor de Oud & Nieuw festiviteiten. We besloten om dit bij een populaire strandtent te doen waar ze erg goede muziek draaide (denk aan Spice Girls en de Macarena, inclusief dansje). We hadden met wat andere mensen van ons hostel afgesproken en werden ook al snel betrokken bij weer wat andere backpackers en zo gingen we dansend het nieuwe jaar in. Geen oliebollen, champagne en vuurwerk, maar wel een heel groot kampvuur, dansen in het zand en een prima temperatuur. Oh, en de nieuwjaarsduik de volgende dag was ook echt een makkie!

2 emmertjes water halen

Omdat ik na Phu Quoc nog 5 dagen over had voor ik naar huis zou vliegen besloot ik om nog een laatste tour te boeken. Dit was een 2-daagse tocht door de Mekongdelta. Voor wie dit niet kent, dit is een gebied in het zuidwesten van Vietnam waar de rivier Mekong met heel veel zijtakken en kanalen uiteindelijk in de Chinese Zee uitmondt. De rivier is 4.909 kilometer lang en ontspringt ergens in China en gaat dus daarna nog door de landen Laos, Thailand en Cambodja voordat deze de delta vormt en op Vietnamees grondgebied uitkomt.

De groep bestond uit zo’n 40 personen maar was heel erg leuk! Op de eerste dag voeren we op een smal bootje door het water, zagen hoe kokossnoepjes gemaakt worden en was het mogelijk om een python vast te houden. Ook al ben ik nogal bang voor slangen, ik vond dat ik dit van mezelf moest doen. De foto’s maken wel duidelijk hoe ik er over dacht toen de slang eenmaal om mijn nek lag…

Op de 2e dag moesten we vroeg op (05.30 uur)! We gingen namelijk naar de Cai Rang markt en wanneer je hier later dan 9 uur arriveert, is er alleen nog afval te zien. Ja, Vietnamezen zijn echte ochtendmensen. Deze markt speelt zich volledig af op het water en het was leuk om alle activiteit te zien, er kwamen ook veel bootjes naar onze boot om fruit of koffie te verkopen. Om iedere geïnteresseerde te laten weten wat er op een boot verkocht wordt hebben ze een paal aan de boot bevestigd waaraan de handelswaar hangt te bungelen. Inventief hé! Na deze boottocht was er de mogelijkheid om een stukje te fietsen en die kans heb ik natuurlijk niet aan mij voorbij laten gaan. Het was maar iets van 30 minuten, maar we gingen langs een zijtak van de Mekong rivier en zagen hierdoor nog beter het (harde) leven van de inwoners.

Uiteindelijk vertrokken we rond het middaguur weer richting HCMC waar ik de laatste 2 dagen in een relax hotel, inclusief zwembad, verblijf. Leuke verrassing van broer en zus en prima om nog even goed uit te rusten voor alle hectiek in Nederland weer begint.

Back to life, back to reality

Want nu zit mijn reis er dus echt bijna op. Of ik zin heb om naar huis te komen? Ja hoor! Al die vrijheid was uiteraard heerlijk en ik heb ontzettend mooie dingen gezien en meegemaakt, maar ik heb ook wel weer zin om iedereen in Nederland te zien en weer lekker op de tennisbaan een balletje te slaan. Buiten dat vond ik Vietnam een klein beetje tegenvallen, het is mij allemaal iets té massa-toeristisch (naast dat het weer ook niet echt meehielp). Gelukkig waren de laatste paar weken (en dus Zuid-Vietnam) wel veel beter en leuker!

En heb ik er nog iets van geleerd? Ook dat! Zo is het bijvoorbeeld helemaal niet zo slecht om even afstand te nemen om te zien en waarderen wat je eigenlijk al allemaal hebt. Enzo.

Aan al mijn trouwe volgers en supporters: dank dat jullie het tot deze laatste woorden hebben volgehouden. Ik hoop dat ik jullie door mijn foto’s en verhalen ook een beetje heb kunnen laten wegdromen. Deze site blijft voorlopig nog gewoon actief, want ik blijf natuurlijk fotograferen! Dus mocht je af en toe even een ‘grom-moment’ hebben. Bekijk dan wat foto’s om weer die lach op je gezicht terug te krijgen. Tot snel!